Τα Γυμνά Καλώδια ξεκίνησαν την πορεία τους στον χώρο του Ελληνικού Ροκ ηχογραφώντας και κυκλοφορώντας τον πρώτο τους δίσκο τον Ιούνιο του 2005, με τίτλο ομώνυμο του συγκροτήματος (Live Records). Η πρώτη τους συναυλία γίνεται στην ιστορική σκηνή ‘στον Αέρα’ στην Πετρούπολη και κατόπιν πραγματοποιούν πολλές συναυλίες στην Αθήνα. Σταθμό αποτελεί η συναυλία με τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα στο Μενίδι, όπου χειροκροτήθηκαν από χιλιάδες κόσμο. Ταυτόχρονα τα τραγούδια τους παίζονται από διάφορους ραδιοφωνικούς σταθμούς και rock clubs, και το τραγούδι ‘Θέλω’ είναι εκείνο που ξεχωρίζει, το οποίο γυρίζουν και video clip.
Παρακάτω σας παρουσιάζουμε τον δίσκο αυτό!
Βαθύ Γαλάζιο
Τις αγκαλιές σου άλλαξες τα άστρα να μετρήσεις
και πάλι πως κατέληξες σε άλλη αγκαλιά
όπου το μπλε στο άπειρο το μπλε θα συναντήσει
είδες καράβι φάντασμα να ξεφορτώνει αργά.
Μου λες πως τάχα στέριωσες, άγκυρες έχεις ρίξει
πως βρήκες το λιμάνι σου με ήρεμα νερά
με μάτια βουρκωμένα να κοιτάς μακριά την δύση
να θες και πάλι η θάλασσα να σε πάρει μακριά.
Δεν είναι γκρίζα η θάλασσα, και το καράβι άδειο
δεν είναι σκούρο μπλε, είναι βαθύ γαλάζιο.
Θυμάμαι που ζωγράφιζες τα όνειρα στην άμμο
και έλεγες πως η θάλασσα τα παίρνει στην στιγμή
πως ότι χρώμα κι αν σκεφτείς ταιριάζει με το μαύρο
και πως τα' αγαπημένο σου είναι το σκούρο γκρι.
Ότι κι αν είναι μάτια μου, έλεγες θυμάμαι
τελειώνει όταν αρχίζει το σκοτάδι και η σιωπή.
Και εγώ με μάτια έκπληκτα την ώρα μου κοιτούσα
με φόβο σου ψιθύριζα πως θα 'ρθει το πρωί.
Δεν είναι γκρίζα η θάλασσα, και το καράβι άδειο
δεν είναι σκούρο μπλε, είναι βαθύ γαλάζιο.
Ένας άγγελος γυμνός
Ένας άγγελος γυμνός με το σταυρό στο χέρι
τα μάζεψε από τον παράδεισο και είπε να κάνει καλοκαίρι
καβάλησε ένα σύννεφο και βρήκε κάποια παραλία
εκεί που ήμουνα μονάχος μου για να βρω ηρεμία
Η θάλασσα ήταν ήρεμη και άκουγα το κύμα
στις νότες της κιθάρας μου είχα πέσει θύμα
και ξάφνου ένα σύννεφο κατέβηκε μπροστά μου
και τι να δουν τα μάτια μου δεν θα είμαι στα καλά μου.
Ένας άγγελος γυμνός, μπροστά μου, με κοιτάζει
με δυο ματάκια καστανά που ανοιγοκλείνουνε με νάζι
θαρρώ δεν έφτασες εδώ να νοιώσεις το αγέρι
μου φαίνεσαι περίεργη με το σταυρό στο χέρι.
Με μια κίνηση ντύθηκε και έβγαλε τα φτερά της
το φωτοστέφανο άφησε και έφτιαξε τα μαλλιά της
για βόλτα ετοιμάστηκε και μου έδωσε το χέρι
να πιούμε να μεθύσουμε να κάνει καλοκαίρι.
Κι η νύχτα έτσι πέρασε, να χορεύει μεθυσμένη
ώσπου καταλήξαμε να 'μαστε αγκαλιασμένοι
στην ίδια παραλία την άφησα γυμνή και λιώμα
μαζί με τα φτεράκια της, το φωτοστέφανο στο χώμα.
Ένας άγγελος γυμνός μπροστά μου, κοιμάται
και όταν ξυπνήσει μόνη της, σιγά μην με θυμάται
τα μάζεψε σαν ξύπνησε, τέλος γι' αυτό το καλοκαίρι
δεν θα 'ρθω εδώ ποτέ ξανά, με το σταυρό στο χέρι.
Θέλω
Θέλω έναν ήχο πάνω απ' την ψυχή μου
θέλω έναν ήχο να ζεσταίνει το κορμί μου
θέλω έναν ήχο μια σπάνια μελωδία
να προκαλεί χαρά και όχι αηδία.
Θέλω έναν ήχο να αγγίξει την μορφή σου
να σου θυμίσει την πιο ακριβή γιορτή σου
να σου μαγέψει τα μάτια σου τα πλάνα
μην μου χτυπάτε την πουτάνα την καμπάνα.
Θέλω οι φίλοι μου να κλαίνε απ' την χαρά τους
που δεν τους πήρα τα πολύτιμα όνειρά τους
ας είναι όλοι την τελευταία γιορτή μου
μα όχι αυτή που έχει γεννήσει το κορμί μου.
Θέλω να ακούγεται από παντού κιθάρα
και τα ντραμς να προκαλούν αντάρα
και να ρίχνουν χώμα στο κορμί μου
με γάντια ολόλευκα φωνάζοντας "τιμή μου"
Από ψηλά είσαι όμορφη, όμορφη όσο ποτέ
γύρνα με πάλι κοντά της, γύρνα με πάλι Θεέ
γύρνα με πάλι σ’ εκείνη, γύρνα με πάλι κοντά
έφυγα μα δεν πρόλαβα, μια τελευταία αγκαλιά.
Θέλω η νύχτα να λέει το όνομά μου
να είναι πιο μαύρη από την άψυχη καρδιά μου
θέλω οι δείκτες ποτέ να μην γυρνάνε
ότι κι αν έφυγε ποτέ ξανά δεν θα ΄ναι
Θέλω ότι έλεγα ποτέ σας να μην πείτε
κατάρες και ευχές στην μνήμη μου να πιείτε
θέλω να κλείσετε την πλάκα μου στον τάφο
με μάτια ορθάνοιχτα που εγώ ποτέ δεν θα 'χω.
Από ψηλά είσαι όμορφη, όμορφη όσο ποτέ
γύρνα με πάλι κοντά της, γύρνα με πάλι Θεέ
γύρνα με πάλι σ’ εκείνη, γύρνα με πάλι κοντά
έφυγα μα δεν πρόλαβα, μια τελευταία αγκαλιά.
Φτερό στον άνεμο
Το ξέρω πως το τέλος του κόσμου έχει φτάσει
και εδώ στην γη ψάχνω αγγέλους να μου βρω
μανιασμένος τρέχω ψάχνω για ελπίδα
στις αμαρτίες μου να πει πως θα σωθώ.
Το ξέρω πως τελείωσε ο χρόνος
ο χρόνος που είχα και το έλεγα ζωή
σαν μια τεράστια ανάποδη κλεψύδρα
που δεν γυρνάει και είναι τώρα αδειανή.
Φτερό στον άνεμο, μια φυσαρμόνικα
που κλαίει, που κλαίει απ' την χαρά της.
Δεν είχα άγγελο, είχα ένα δαίμονα
που κλαίει, που κλαίει στο άκουσμά της.
Η ιστορία που θα πω όταν τελειώσει
σε όσους έζησαν μια και αυτοί
θα είναι μικρή, πικρή και όλο ψέμα
θα είναι η ίδια η γλυκιά μου η ζωή.
Θα πω για αγάπες που ήρθαν ως το τέλος
που σαν ζωές τελείωσαν ξαφνικά
θα πω για δρόμους με στροφές σε καταιγίδα
για μουσικές που παίζουν μόνο δυνατά.
Θα έχω το δώρο που μου έκανες πριν φύγεις
μια φυσαρμόνικα να παίζω μουσική
κρυμμένη στη χούφτα μου για πάντα
κρυμμένη όπως η γλυκιά μου η ζωή.
Φτερό στον άνεμο, μια φυσαρμόνικα
που κλαίει, που κλαίει απ' την χαρά της.
Δεν είχα άγγελο, είχα ένα δαίμονα
που κλαίει, που κλαίει στο άκουσμά της.
Ήρωας
Σκαρφάλωσα τα σύννεφα να φτάσω κάποια σύνορα
Που κάποιοι κάπου κάποτε δεν έφτασαν ποτέ
Παλάτια και βασίλεια, στην θάλασσα σωσίβια
Που έπιασα με γλίστρησα, και πνίγηκα βαθιά
Το πτώμα μου σαν βρήκανε στην θάλασσα χαρίσανε
Μαζί με την κορόνα μου, τον τίτλο του αγώνα μου
Ήρωας για μια μέρα. Ήρωας για μια μέρα.
Ήρωας για μια μέρα. Ήρωας για μια μέρα.
Σε έρημους και σε θάλασσες με κυνηγούσαν μάγισσες
Και κάποτε με έπιασαν με σκότωσαν και με έθαψαν
Και ανέβηκα στα σύννεφα ακούγοντας σφυρίγματα
Φωνές χειροκροτήματα, καλώς τον Βασιλιά
Τον τάφο μου σαν έψαξαν το τίμιο πτώμα μου έκλεψαν
Μαζί με την κορόνα μου, τον τίτλο του αγώνα μου.
Ήρωας για μια μέρα. Ήρωας για μια μέρα.
Ήρωας για μια μέρα. Ήρωας για μια μέρα.
Καληνύχτα
Στις γειτονιές όλου του κόσμου καληνύχτα
Στις γειτονιές όλης της γης όνειρα γλυκά
Στις γειτονιές που δεν πιστεύουν στα παραμύθια
Δεν έχει θέση η ψυχή μου πουθενά
Δεν έχει θέση η ψυχή μου πουθενά.
Γκρέμισα με μίσος τα ντουβάρια
Που με κρατούν σε αυτήν εδώ τη φυλακή
Δεν είναι παράπονο, είναι κατάντια
Χωρίς τα μάτια σου να με βρει το πρωί
Ούρλιαξα μες στην απελπισία
Μήπως με ακούσει πουθενά καμιά ψυχή
Μα είδα το παράπονο στην νύχτα που δεν μιλούσε
Μα ήτανε εκεί.
Στις γειτονιές όλου του κόσμου καληνύχτα
Στις γειτονιές όλης της γης όνειρα γλυκά
Στις γειτονιές που δεν πιστεύουν στα παραμύθια
Δεν έχει θέση η ψυχή μου πουθενά
Δεν έχει θέση η ψυχή μου πουθενά.
Έγραψα ότι ήταν να ουρλιάξω
Για να στο πω αν κάποτε σε δω
Μα ολόκληρη τη Γη και αν την ψάξω
Είναι μεγάλη να μπορέσω να σε βρω
Έτσι τα λέω στον εαυτό μου
Και κάνω πρόβα για να στα πω σωστά
Μεγάλο παράπονο δικό μου
Όλη η γη σε έκρυψε καλά.
Στις γειτονιές όλου του κόσμου καληνύχτα
Στις γειτονιές όλης της γης όνειρα γλυκά
Στις γειτονιές που δεν πιστεύουν στα παραμύθια
Δεν έχει θέση η ψυχή μου πουθενά.
Μια πόλη
Μια πόλη που δεν σ' αγάπησε ποτέ, ούτε εμένα
σαν μάνα που γέννησε ένα ψέμα
παιδί δικό της δεν το δέχτηκε ποτέ.
Η πόλη που δεν με κράτησε κοντά της, ούτε εσένα
και δεν σε κράτησε μην φύγεις για τα ξένα
σαν γριά που πετά τα όνειρά της.
Μια πόλη που δεν μ' αγάπησε ποτέ
σιγά - σιγά ξετυλίγεται μπροστά μου
και δεν φοβάμαι τα φαντάσματα του χθες
σε ξύπνιο και ύπνο βρισκόντουσαν μπροστά μου.
Μια αγάπη που δεν σε ξέχασε ποτέ, ούτε εμένα
μάτια να κλαίνε στης Μητρόπολης το τέρμα
μάτια που γέρασαν μα δεν στέρεψαν ποτέ
Ένα άρωμα που δεν μ' άφησε ποτέ, ούτε εσένα
όπου ανασαίνω και όπου ζω να είναι ψέμα
χωρίς εσένα δεν θα πέθαινα ποτέ.
Μια πόλη που δεν μ' αγάπησε ποτέ
σιγά - σιγά ξετυλίγεται μπροστά μου
και δεν φοβάμαι τα φαντάσματα του χθες
σε ξύπνιο και ύπνο βρισκόντουσαν μπροστά μου.
Το ημερολόγιο της τελευταίας μου αγάπης
Το ημερολόγιο της τελευταίας μου αγάπης
είχε σελίδες γκρίζες, νωπές απ' την βροχή
είχε εικόνες, μουσικές απ' την ζωή μου
εικόνες που έδειχναν ότι δεν είχες δει.
Τις μέρες γύρναγα σαν πέρναγε η ώρα
και ο χρόνος φάνηκε σαν ποταμού νερό
ψιχάλες γέρικες σαν τέλειωσε η μπόρα
μα δεν σε ρώτησα αν θα σε δω καιρό
Το ημερολόγιο της τελευταίας μου αγάπης
στερνά το έκλεισα με μια βαριά πνοή
ανάσα μου έφυγες μα πάλι εδώ θα 'ρθεις
θα με βρεις γέρο και άδειο από ζωή.
Το ξέρω πως γυρνάνε οι σελίδες
σαν φύλα δέντρου που αλλάζει εποχή
σαν δάκρυα αγγέλου στις κόλασης τις πύλες
που δεν αμάρτησε μα το έστειλες εκεί.
Τριαντάφυλλα και αστέρια
Τριαντάφυλλα τα χέρια μου ματώνουν
αφού τα 'κοψα με μίσος με πληγώνουν
και με χέρια ματωμένα σου τα δίνω
να πνιγούν μέσα στο αίμα πριν τα πλύνω.
Νύχτα ψάχνω άστρα να σου αφιερώσω
να γεμίσω χούφτες και να σου τα δώσω
και αν νύχτα κοιμηθείς πριν να νυχτώσει
θα πνιγείς με φως προτού να ξημερώσει.
Χειμώνας ήρθε και έφυγε το καλοκαίρι
και ακόμα αίματα πολλά έχω στο χέρι
όσο νερό τους ρίχνω εκεί μένουν
όπως οι τύψεις που αν έρθουν δεν σου φεύγουν.
Κι έτσι έφυγε η νύχτα χωρίς άστρα
την κηδέψανε μια μέρα μέσα στα άσπρα
και τα χέρια μου ακόμα ματωμένα
τριαντάφυλλα και αστέρια έχω κλεμμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου