Κατερίνα Μακαβού - Συνέντευξη

Πέρυσι, μετά το τέλος ενός live του Παύλου Παυλίδη στο Passport και αφού είχαμε μείνει λίγοι (και καλοί;) μια κοπέλα ανέβηκε στη σκηνή. Είχε μεσολαβήσει ένα δυνατό και αυτοσχέδιο dj set από τον Κώστα Χουρδάκη (ιδιοκτήτη του χώρου) που είχε προκαλέσει χορευτική έξαρση και αρκετή – καλώς εννοούμενη – κούραση και λαχάνιασμα. Η – άγνωστη στους περισσότερους – κοπέλα πήρε μια κιθάρα και άρχισε να τραγουδάει δικά της τραγούδια. Όσοι βρίσκονταν από κάτω μαγεύτηκαν. Το σκηνικό επαναλήφθηκε στον ίδιο χώρο και φέτος στις αρχές του τρέχοντος μηνός. Μόνο που αυτή τη φορά, στην είσοδο του μαγαζιού και στις αφίσες που την κοσμούσαν, αποκαλυπτόταν το όνομα της – άγνωστης εκείνης της βραδιάς – κοπέλας. Και το όνομα αυτής: Κατερίνα Μακαβού. Καλεσμένος της βραδιάς, ποιος άλλος; Ο Παύλος Παυλίδης. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό. Κατά την προσωπική μου γνώμη, μια ιδιαίτερη τραγουδοποιός που θα μας απασχολήσει στο μέλλον. Αναζητείστε τον δεύτερο προσωπικό της δίσκο, με τίτλο «Άλλη μια ώρα», στο www.katerinamakavou.gr Πιστεύω ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου. Ο δίσκος αυτός στάθηκε αφορμή για μια ιντερνετική συζήτηση με την Κατερίνα, για την οποία και την ευχαριστώ πολύ.

Η τραγουδοποιία στη χώρα μας, για κάποιο(υς) λόγο(υς), εκπροσωπείται περισσότερο από άνδρες δημιουργούς. Λίγες είναι οι γυναίκες δημιουργοί. Εσύ σαν δημιουργός έχεις κάποια εξήγηση για αυτό το γεγονός;

Νομίζω ότι η ανάγκη της δημιουργίας στις γυναίκες φτάνει τα ανώτατα επίπεδα με την μητρότητα. Είναι καλυμμένες με αυτό. Τουλάχιστον οι περισσότερες. Το φαινόμενο που λες όμως το συναντάμε στις περισσότερες μορφές τέχνης ζωγραφική, ποίηση κλπ. Νομίζω ότι η γυναίκα από την φύση της διακατέχεται και από μια μεγαλύτερη ανάγκη για προβολή. Γι’ αυτό  και οι περισσότερες τουλάχιστον στον τομέα της μουσικής ασχολούνται με το τραγούδι και όχι με κάποιο μουσικό όργανο. Το να κάτσεις να γράψεις ένα κομμάτι καλό ή κακό προϋποθέτει ανάγκη για δημιουργία και έκφραση και όχι προβολή.

Θυμάσαι πότε άκουσες για πρώτη φορά ένα τραγούδι σου στο ραδιόφωνο; Ποιο ήταν αυτό και σε ποια συγκυρία; Ακούς ραδιόφωνο σήμερα;

Όταν είχε βγει ο πρώτος δίσκος θυμάμαι να με παίρνει τηλέφωνο η αδερφή μου και να μου λέει: Κατερινάκι ακούω στο ραδιόφωνο την «Πεταλούδα»! Έτσι το άκουσα μέσω τηλεφώνου. Είναι πολύ ωραία στιγμή αυτή η πρώτη φορά που ακούς κάτι δικό σου στον αέρα. Λες, έφυγε από μένα τώρα και ας γίνει ό,τι θέλει.. Η αλήθεια είναι ότι δεν πολύ ακούω ραδιόφωνο, σπάνια, συνήθως θα ακούσω φίλους που κάνουν εκπομπή σε κανένα ιντερνετικό σταθμό. Προτιμάω να ψάχνω καινούργια πραγματάκια στο ίντερνετ, και ευτυχώς υπάρχει πολύ υλικό…

Έχεις κάνει μαθήματα μουσικής ή φωνητικής; Ποιες άλλες σπουδές έχεις κάνει; Έχω σπουδάσει μουσική, θεωρία, αρμονία και φωνητική. Μετά από αυτά παρακολούθησα και σεμινάρια κινησιολογίας και θεατρικής παιδείας. Πιστεύω ότι όλα αυτά έχουν κοινή βάση, το ένα συμπληρώνει το άλλο και εξάλλου πάντα μου άρεσε η πιο θεατρική προσέγγιση μιας συναυλίας, με αρχή, μέση, τέλος.. Δηλαδή παράσταση!

Υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για τη σχέση της τέχνης με το βιοπορισμό. Βιοπορίζεσαι αποκλειστικά από τη μουσική; Η δημιουργία, όταν είναι συνδεδεμένη με το βιοπορισμό, είναι ανεπηρέαστη;

Αυτό τώρα είναι πολύ μεγάλη κουβέντα! Ναι, βιοπορίζομαι από την μουσική τα τελευταία 10 χρόνια, άλλες φορές με μια κάποια άνεση και άλλες με δυσκολία. Έτσι όμως όπως έχουν έρθει τα πράγματα πια είναι σχεδόν ανέφικτο πράγμα ο βιοπορισμός, κυρίως αν επιμένεις να παρουσιάζεις το δικό σου υλικό και έχεις επιλέξει να χτίσεις, σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, το δικό σου «έργο». Φυσικά και η δημιουργία επηρεάζεται όταν έχεις να σκεφτείς πώς θα πληρώσεις τους λογαριασμούς σου. Και εκεί επιλέγεις… Αν σε παίρνει και έχεις καβάτζες κάνεις τέχνη, αλλιώς επιλέγεις τον άλλο δρόμο. Είναι εύκολο όμως να λες, ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και που να τρέχεις τώρα ρε αδερφέ.. Εκεί είναι όμως η μαγκιά, να μην έχεις τίποτα απολύτως από πίσω σου και να λες.. Πάμε! Όμως πιστεύω ότι τα δύσκολα περνάνε κάποια στιγμή και  νιώθω ότι όσοι επιμείνουν και βρουν ένα τρόπο να μην τους τσακίσει το τώρα, θα ανταμειφθούν στο μέλλον.

Ποιο «σχήμα» επισκέφτηκες σαν ακροατής τελευταία; Ποια συναυλία δεν θα ξεχάσεις ποτέ και για ποιο λόγο; Σε ποια συναυλία θα ‘θελες να πας και δεν έχει τύχει;

Τελευταία συναυλία που είδα ήταν του Μπάμπη Παπαδόπουλου acoustic set στο 6 dogs. Η συναυλία που δεν θα ξεχάσω ποτέ ήταν των Rolling Stones “Bridgesto Babylon” εδώ στην Αθήνα, όπου εγώ πιτσιρικάκι έρχομαι από την Θεσσαλονίκη για να τους δω και στην ουσία να δω  την πρώτη μεγάλη συναυλία μου. Εντάξει δεν είναι και λίγο να ακούς τους Stones live και να σε παίρνουν τα ζουμιά. Νick Cave δεν έχω δει ποτέ και θα ήθελα πολύ. Ευελπιστώ ότι τώρα με τον καινούργιο δίσκο θα μας έρθει ξανά. Παρεμπιπτόντως, είναι δισκάρα.

Με ποιο τραγούδι – ελληνικό ή (και) ξένο – έχεις «κολλήσει» αυτό τον καιρό. Θα το παίξεις σε κάποιο προσεχές live;

Mε το “Meet in the dark” των Dark Dark Dark. Όχι δεν το έβαλα στο πρόγραμμα, αλλά είναι στα πολύ sos για να μπει.

Ποιο είναι το πρώτο μουσικό ερέθισμα που είχες σαν παιδί; Ποιο είναι το πρώτο τραγούδι που θυμάσαι;

Το τραγούδαγε η μαμά μου και είναι παραδοσιακό ποντιακό. Λέγεται «Χαμέμηλον» και είναι ο πιο όμορφος ήχος που θυμάμαι.

Πως γράφεις τα τραγούδια σου; Πρώτα το στίχο και μετά τη μουσική; Το αντίστροφο ή ταυτόχρονα;

Όλα αυτά μαζί. Κάποιες φορές έρχεται ο στίχος σαν νεράκι πάνω σε κάποια μελωδία που μπορεί να δοκιμάζω, άλλες φορές μόνο η μουσική και άλλες μου έρχονται στιχάκια σε άσχετες στιγμές. Τις περισσότερες φορές με οδηγεί η μουσική στο να φτιάξω ένα τραγούδι, αλλά πολλές είναι και εκείνες οι φορές που μπορεί να διαβάσω κάτι που να μου αρέσει τόσο πολύ και να με κάνει να κάτσω να γράψω. Τα ερεθίσματα υπάρχουν γύρω μας συνεχώς, αρκεί να τα καταγράψουμε και να μην τα αφήσουμε να μας προσπεράσουν.

Τα sites κοινωνικής δικτύωσης (facebook, twitter, myspace) έχουν φέρει σημαντικές αλλαγές και στο χώρο της μουσικής. Τα χρησιμοποιείς; Τα διαχειρίζεσαι η ίδια;

Είναι το πιο δυνατό μέσο αυτή τη στιγμή οπότε δεν μπορεί κάποιος να είναι απ’ έξω από αυτό αν θέλει να επικοινωνήσει την δουλειά του. Συνεπώς και τα χρησιμοποιώ και τα διαχειρίζομαι.

Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να κυκλοφορήσεις ένα cd αυτή την εποχή που η διάδοση της μουσικής γίνεται – σχεδόν αποκλειστικά – σε ηλεκτρονική μορφή; Με ποιο τρόπο πιστεύεις ότι θα κυκλοφορεί και θα διαδίδεται η μουσική στο μέλλον;

Το χειροπιαστό του πράγματος πάντα έχει μία γοητεία. Ειδικά αν ανήκεις και σε μια γενιά που μεγάλωσες με cd και ακόμα παλιότερα με δίσκους. Το να πουλάς τον δίσκο σου διαδικτυακά είναι πια πολύ διαδεδομένο και είναι ο τρόπος που μελλοντικά θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο, εξάλλου και εγώ στην δεύτερη δουλειά μου που κυκλοφόρησε, αυτό έκανα. Η ιντερνετική πώληση μπορεί να σου λύσει πολλά προβλήματα διαφόρων μεσαζόντων, είσαι κύριος του εαυτού σου και επιπλέον νιώθεις  την δυναμική μιας πιο ευρείας επικοινωνίας της δουλειάς σου. Αλλά αν είχα τη δυνατότητα, θα έκανα και κοπή... Έτσι για να υπάρχει στο ραφάκι!

Πηγή: http://musicspins.blogspot.gr/2013/03/blog-post_22.html